شُکرانه ی کوچک ِ من :)
|
قدیما یه مریم جُلبکي داشتیم ، به قول ِ همون : من وورگشتم :))
یا به زبانِ صدف بیوتي جان: بچه هااااا سلااااام ، من برگشتم با یه پُست ِ جدید ! :))))
انقدي که تو این مدت اتفاق ها افتاده نمیدونم از کدوماش بگم !!
خیلي خلاصه فقط الآن که تو تابستونیم بگم که واااااقعا حالم از این تابستون ِ نکبتي ِ گرم ِ تکراري ِ دوست نداشتني بهم میخوره..
خسته از روزاي غمگین ِ بدونِ اتفاق :(
فقط کور سوي امیدش اینه که سر ِ فرصت میشه رفت باشگاه !
همیییییین
ملاقات دوباره و چندین باره با جان ِ دل
+ خودمم باورم نمیشد راستش
پ.ن :
راست گفتی استاد ص.م❤ ادم این روزا دوستاشو میشناسه
رسیده ها چه غریب و نچیده می افتند !
آروم بخوابي مَرد ♥
از توصیفش بُگذریم :| فقط همینقدر بگویم که با دیدن سوالات ناخوداگاه نگاه هایمان به سمت همدیگر کج میشد :))))
در خاطرم باشد اگر روزگاري استاد شدم ازین اخلاق ها نداشته باشم و اگر و اگر خواستم میانترم ِ حذفي از دانشجوي از همه جا بي خبر بگیرم بگم که عاقا بعدِ میانترم قراره ... شین :|||||| بگم که حسابِ کار دستش بیاد ، اونوقت تصمیم بگیره که میانترم بده به نفعشه یا نه !
یه وقت به استاداش برنخوره :)
پ.ن :
بر من ببخشایید که ریتم ِ نوشتن ـَم بهم خورد .. اعصاب نذاشتن برامون :(
خیلي خوبه که میشه اینجا بي دغدغه از دغدغه ها نوشت
واسه همینه که نتونستم از اینجا بگذرم با وجود تموم ِ تموم ِ سخت گیري ها و فشاري که روم هست
در فُرجه ي امتحانات به سر مي برم و بد حال و هوایي ست
به خیر بگذران خدایا
اما برگشتم و میخوام بنویسم
از روزاي خوبِ پیش ِ رو ...